|
Sabah başlayan ve bitmemek için direnen bir yazının önünde ara ara geçip düşüncelerimi satırlara aktardım. Yarına acelem var ya.
Bu arada okunup okunmayacağını da bilemiyorum. Olsun dedim sen yine de yaz. Çok tereddüt anı oldu zihnimde. Sonunda üç beş satır da olsa yazmam gerektiğine karar verdim. Emek hırsızlığının sitemini yapıp duruyoruz ya! Hiçbir bedel almadan da düşüncelerimizi paylaşıyoruz, olur ya birilerini kızdıracak bir şeyler yazarsak o vakit de tüm sorumluluk bize ait. Yeri geldi de söyleme ihtiyacı duydum. Malum mart ayındayız ve 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü için yazılmışlara bu da bizden bir katkı olsun istedim.
Dünya genelinde kutlanan ki çoğu zaman da birçok kadının bihaber olduğu şu 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü de vesile olsun istedim, yazacaklarıma.
Haksızlık, üç heceli bir kelime, öyle gökten üç elma düştü falan masalı da değil, nefes aldığınız sürece gökten olur, sağdan olur, soldan olur hatta ve hatta adım attığınız zeminden dahi olur, yediğiniz darbeler. Sonunda yara bere içinde bir ruh ile tedavisiz bir ömre sahip olursunuz. Pek bir karamsar gördüğünüz bu satırlar yanlış algılara sebep olmasın, belki de bu ötelenmişliklerdir bizi her daim direnişçi kılan, pes etmemeye yeminli tutan.
Coğrafyam acının adresi, kadınlarımız kızlarımız da daha hak hukuk bilmeden bir evcilik oyununun içinden zamana yarım yamalak dahil oluyorlar. Hoş erkekler de bizlerden hiç farklı değiller. Bu bir güçlü gözükme oyunu ve başarabilenler hızla yaşamın sunduğu nimetlerden alabildiğince bolca faydalanıyor. Size her türlü engel sunulurken onlar sağdan soldan destek ile ve birilerinin onlar için referans olması ile tereyağından kıl çeker gibi cuk giriyorlar onlar için daha önceden belirlenen kalıplara. Zavallı bizlere, ne olacak diye halimizi düşünen elbette ki yok. Yaşama savaşı deniyor ya, vahşi doğa belgeselleri burnumuzun dibinde seyrüsefer eder gibi durduğunda. Kaybeden bizler aslanlar karşısında o narin kırılgan ayakları ile koşmaya çalışan karacalar gibi nefes nefese kaldığımızda.
Sabahın ilk ışıkları göz kapaklarımızı saatin alarmından önce açtığında, başlıyor bu doğa olayı ve içindeki biz kadın çalışanlar.
Şehri dolaştığımda gördüğüm biraz da arsızca bir duruş. İnatla moda dergilerine özenen albenili kıyafetler içinde salınan kadınlar mı dersiniz, çocukları için pazar esnafının artık toparlanmaya başladığı o akşam saatlerinde etrafa savrulan sebze-meyvenin artıklarından filesini dolduran mı dersiniz. Bir de kentin artık yeni sakinleri savaşın ardından memlekete savrulan bir başka dilde bir parça öfke bir parça kadın kimliğindekiler mi dersiniz. Kadın işte, çok anlamaya çalışmak için sarf edilen zaman yerine bence onun omzundaki yükü paylaşmaktan geçer tüm çözülmüşlükler.
Yine bir mart ve yine Dünya Emekçi Kadınlar Günü yazacak çok şey var zaman yetmez bilirim diyorum ki benden bu kadar.
|
Günün Haberleri